TOP

Agnieszka Lepka

Agnieszka Lepka

Zdecydowałam się na wybranie tego zdjęcia, bo odzwierciedla i spełnia wszystkie warunki. Jest stosunkowo świeże. Powstało pod koniec 2016 roku. Przedstawia moją lepszą połowę (dosłownie, bo jego połówka widnieje na zdjęciu). Ten właściwie dokonany impuls sprawił, że ponownie otworzyłam się na fotografię cyfrową i odłożyłam na bok wszelkie materiały światłoczułe, z którymi najczęściej współpracuję. Na zdjęciu został uwieczniony dość intymny moment – to pierwsza fotografia Amadeusza po ścięciu jego dredów, które nosił na głowie przez dziesięć lat. Jest to dla mnie osobiste przeżycie i zdjęcie. Bardzo bliskie – dlatego wcześniej nie zdecydowałam się go opublikować. Jednocześnie kadr nie należy do idealnych, mimo tajemniczości i dozy niedopowiedzenia. Przede wszystkim odbiega od charakterystycznych dla mojej twórczości, wręcz przypisanych, zamierzonych i przemyślanych poziomych ujęć, w których dominuje kadr centralny. O tej kompozycji zdecydował przypadek, można ją oglądać w poziomie, ale oryginał powstawał instynktownie pionowo, podczas podnoszenia głowy. Jakby miał zaraz spojrzeć w lustro i zobaczyć swoje odbicie, to jak wygląda, zobaczyć siebie bez dredów po raz pierwszy od tylu lat. Jednocześnie był to pierwszy raz kiedy ja zobaczyłam Amadeusza w innym uczesaniu. Dodatkowo innowacją była próba odmiennych dla mnie tonacji barw, pozbawionych kontrastu, bardzo zachowawczych i stonowanych. Wcześniej bazowałam na ciemnej kolorystyce, wydobywającej sylwetkę z otoczenia. Tutaj próbuję kolorów jasnych, mlecznych, wręcz wyblakłych. Te zdjęcia zachęciły mnie by sięgnąć po więcej tego typu kombinacji i kontynuować już celowo pracę z podobnym konceptem. Jest to zatem zdjęcie przełomowe, otwierające mnie na nowe. Zapoczątkowało nową serię tytułowaną Transparent, w której staram się wtopić, zjednoczyć w tło różne obrazy i która została wyróżniona w tegorocznej edycji DEBUTS.

Agnieszka Lepka – rocznik 91. Często mawiam, że fotografia to mój drugi narzeczony. Jestem coraz bardziej świadoma, wciąż jednak dojrzewam i zbliżam się do poznania siebie, próbując nadać formę moim poszukiwaniom. Obecnie pogłębiam swoją wiedzę oraz doświadczenie poprzez działania twórcze, uczestnictwo w warsztatach i konkursach. W przyszłości chciałabym studiować kierunek związany z fotografią.

Jest mi znacznie bliżej do fotografii z użyciem materiałów światłoczułych, przez wzgląd do szacunku jakim je darzę. Zdecydowanie bardziej wpływają na przemyślanie ustawień i kadrowania.

Rok 2015 zdecydowanie był dla mnie przełomowy, ponieważ dodał mi pewności siebie. Bez wątpienia skrzydeł dodało mi wyróżnienie w konkursie TIFF Festival. Był to jeden z powodów, dzięki któremu otworzyłam się na fotografię cyfrową.

Większość kadrów posiada wspólny mianownik jakim są poziome, konceptualne ujęcia, które preferuję. Najczęściej centralne, zostawiające spory oddech dla przestrzeni. Postać niejednokrotnie zestawiam ze środowiskiem brudnym, nieoczywistym.

cargocollective.com/agnieszkalepka