TOP

Krzysztof Sienkiewicz

Nie jestem portrecistą i raczej nigdy nim nie zostanę. Dużo lepiej czuję się, gdy fotografowany obiekt nic do mnie nie mówi, a przede wszystkim kiedy ja sam nie muszę się odzywać. Są jednak osoby, dla których chciałbym, choć przez chwilę, portrecistą być – to moi dziadkowie. Zdjęcie, które przedstawiam, powstało w lecie 2013-ego roku i miało stanowić początek opowieści o dwójce bardzo bliskich mi osób, którym szalenie dużo zawdzięczam. To moi najwierniejsi kibice, uczestnicy absolutnie każdego wernisażu, spotkania, jakie mi się przytrafiły. Zawsze weseli i wspierający, cokolwiek by się nie działo. Po latach, z przysłowiowym refleksem szachisty dostrzegam, jak wiele moich zainteresowań i poszukiwań, nie tylko fotograficznych, wywodzi się z rozmów z dziadkami oraz z opowieści, którymi raczyli mnie od dziecka.

Prezentowane zdjęcie niestety tak naprawdę nie wyszło, bo przy jego wykonywaniu popełniłem kilka prostych błędów. Z dużą dozą prawdopodobieństwa nikt, poza mną go nawet nie widział. Do dziś pamiętam chwilę, kiedy w trakcie skanowania spostrzegłem, że nie wszystko jest w porządku. Zrobiło mi się głupio, bo już wtedy wiedziałem, że pozowanie stanowiło dla babci spory wysiłek. Od tamtej pory ten temat podjąłem tylko jeden raz, w niedużym zinie zatytułowanym „The Pistol”, który opowiada o moim dziadku, jednak na samych fotografiach dziadek się nie pojawia. Teraz, gdy spoglądam na portret babci, mam nadzieję, że przyjdzie jeszcze taki moment, kiedy na kilka zdjęć zamienię się w portrecistę. Liczę, że opowieść, której do tej pory nie udało mi się poprowadzić, jednak się zmaterializuje.

Krzysztof Sienkiewicz (1991) – fotograf-ekonomista, urodzony i mieszkający w Warszawie. Student Instytut Twórczej Fotografii w Opawie. Dokumentuje miejski krajobraz. Czasem pisze o fotografii, niekiedy produkuje wystawy fotograficzne, a jeszcze kiedy indziej prowadzi działalność animacyjną.

krzysztofsienkiewicz.com