TOP

Weronika Wysocka

where all problems end / mupedzanhamo

Every day, the sorting of clothes across Europe processes hundreds of thousands of tons of unwanted textiles. Overproduction strengthens charity foundations which, through redistribution, transform them into new capital. Unaware fashion consumers, getting rid of excess clothing are convinced of the purpose and importance of apparent recycling. In fact, the supply significantly exceeds demand. In the common belief, the global south is still a viable market. However, clothing sent from the rich north destroys the basics of the textile industry in many countries of Latin America and Africa.

Excess and false belief about the deliberate action of Western societies can be seen in the descriptive language by which local communities define our apparent altruism.

Ghana: „obroni wawu” (clothes of the dead white man)
Zambia: „salaula” (‚selecting from a bale by rummaging)
Nigeria: „okirika” (bend down boutique)
Zimbabwe: „mupedzanhamo” (where all problems end)
Kenya: „kafa ulaya” (clothes of the dead whites)

The project consists of four big format photos and video. Till today there was only one public screening: Prêt-àporter exhibition in Lokal_30 Gallery, Warsaw, 2018.

Weronika Wysocka (1994) living and working in Warsaw. In her artistic practice she research, observes and compares different scales of human imprints. Graduate of Faculty of Media Art, Academy of Fine Arts in Warsaw; did an exchange program in Visual Communication Department at UdK Berlin and the Department of Fine Art of the Bezalel Academy of Arts and Design Jerusalem. The initiator of the artistic residence for young artists, Turnus Słupsk, member of „Krzak” Collective. Fields of artistic activity: performance, installation, video. She has participated in many group exhibitions in Poland as well as abroad and received a number of scholarships for the creators of culture.

Każdego dnia sortownie ubrań w całej Europie przerabiają setki tysięcy ton niechcianych tekstyliów. Nadprodukcja zasila fundacje charytatywne, które przez redystrybucje, przekształcają je w nowy kapitał. Nieświadomi konsumenci mody, pozbywając się nadmiaru ubrań przekonani są o celowości i znaczeniu pozornego recyclingu. W rzeczywistości, nadmiar znacznie przekracza zapotrzebowanie. W powszechnym przekonaniu pojemnym wciąż rynkiem zbytu są kraje globalnego południa. Wysyłana z bogatej północy odzież niszczy jednak podstawy przemysłu tekstylnego w wielu krajach Ameryki Łacińskiej i Afryki.

Nadmiar i fałszywe przekonanie o celowym działaniu zachodnich społeczeństw widać w opisowym języku jakim lokalne społeczności określają nasz pozorny altruizm.

Ghana: „obroni wawu” (ubrania białych, umarłych ludzi)
Zambia: „salaula” (wybierając z beli grzebiąc)
Nigeria: „okirika” (schylać się po butik)
Zimbabwe: „mupedzanhamo” (gdzie kończą się wszystkie problemy) 
Nigeria: „kafa ulaya” (ubrania umarłych białasów)

Projekt składa się z czterech zdjęć zrobionych aparatem wielkoformatowym i filmu. Do dziś odbył się tylko jeden pokaz publiczny filmu: wystawa Prêt-àporter w Galerii Lokal_30, Warszawa, 2018 r.

Weronika Wysocka (1994) mieszka i pracuje w Warszawie. W swoich działaniach artystycznych obserwuje i porównuje różne skale śladów ludzkości. Absolwentka Wydziału Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (2013-2018); odbyła program wymiany na uczelniach; Udk Berlin (2015), Bezalel Jerozolima (2018). Inicjatorka rezydencji artystycznej dla młodych artystów, Turnus Słupsk, członek Kolektywu „Krzak”. Dziedziny działalności artystycznej: performance, instalacja, wideo. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą oraz otrzymała szereg stypendiów dla twórców kultury.

weronikawysocka.com